Where have the colors gone?

Here I am with another screed; I will write until my pains and sorrows are not heard and I would always shout out loud with my broken heart. The colorful world of my children is now colorless; their little hands are now full of sour thorns and I have no way to mend and cure them. Darkness and ignorance are surrounding them with fear and nightmares. World! My children have the same right as every other living being, the right to live, breathe, play, happiness, progress, and education, but today they are child labor for a loaf of bread for their poor families, they cannot even go to school or live in the colorful worlds of their own. Their innocence has been now lost in a game of war and hunger. There is no warmth in the cold of winter for them and they are tired of all afflictions with a little hope that maybe one day life would have pity for them. In every by-lane somewhere in my cities, there are children with irksome hearts who sit in a corner and I can see how deep they are drowning and lost in thoughts if ever they could go to school or end up hard labor in the cold. World, can you believe it? There is a four-year-old child forced to work and feed the entire family. Hundreds of children at this age are doing the same instead of going to school, instead of being happy and playing. Lots of them are victimized in terrorist attacks and others drown deep down in the sea, where are the Human rights here then? If there is attention, care, or special equal protection for every child, then why my children are deprived? Likewise every other answer, it's blurred. Each and every time an innocent child is buried in my soil I fall apart. As my pride is trampled I am bruised and no one hears my voice. It’s a really harsh life for my beings and especially innocent children. Beheading, cruelly killing and violence against children are increasing day by day as thousands of other difficulties. World! despite having treasures I am on the list of the poorest and most regressed countries and it seems like they won’t let the war end.  I blame those thugs for snatching my blossoms and turning them into withered flowers. I can’t understand how to bring back those colors into the lives of these little ones who have lots of dreams and hopes, but all they get is a heartsick sky, disturbed ground, numb cold hands, and a very huge and heavy burden on the shoulders while having a feeble body. WORLD! They are children of war, but they are also living children on this planet earth that you and I call home. They are also your children!
And yet I wonder where all these colors are gone?

 رنگها کجا رفتند ؟

من اینجا هستم با یک درد دل دیگر، می  نویسم تا وقتی که دردها وغمهایم شنیده شوند، با قلب شکسته و صدای بلند فریاد می زنم

دنیای رنگین کودکانم بی رنگ شده ، دستان کوچک شان پراز خار های اذیت کننده است ومن هیچ راه برای درمان آنها ندارم. تاریکی و جهالت با ترس وکابوس اطراف آنها را احاطه کرده.

جهان: اطفال من حقوق یکسان با اطفال دیگردارد ، حق زندگی، نفسکشیدن، بازی و پیشرفت، اما امروز چون که به شدت کار می کنند تا شکمخانواده خود را سیرکنند حتی نمی توانند مکتب بروند و درهمان دنیا رنگیخود زندگی کنند . معصومیت شان در بازی های جنگ و گرسنگی گم شده ،در سردی زمستان هیچ گرمای برای شان وجود ندارد و آنها خسته از تمام رنجها به یک امید کوچک هستند که شاید  زندگی بالای شان رحمی کند.

درهر کوچه و پس کوچه شهرهای من اطفالی هستند که همراه با قلب آزرده درکناری می نشینند و در افکار خسته خود غرق می شوند که آیا گاهی به مکتب رفته می توانند؟ ویا درین سرما کارهای شاقه شان پایانی دارد؟

جهان: باورت می شود که این جا یک طفل چهار ساله مجبور به کار می شودتا تمام 

اعضای خانواده از گرسنگی نجات یابند؟ صدها طفل همین را انجاممی دهند به جای

 اینکه درس بخوانند ، خوشحال و امیدوار باشند و تفریح وبازی داشته باشند، بیشتر

 اطفالم قربانی حملات تروریستی و تعداد شان همدر دل دریا غرق می شوند .

پس کجاست حقوق بشردراینجا؟ اگرتوجه و مراقبت و یا حمایت خاص برایهمه اطفال درنظر است چرا اطفال من ازین حمایت محروم اند؟ مانند سوالهای دیگر این هم جوابی ندارد. وقتی یک طفل معصوم ام به خاک سپردهمی شود همانطور که خورد می شوم و غرورم پایمال می شود خودم نیز درخود کوبیده می شوم .

به من کسی گوش نمی دهد واین زندگی دشوار و پر مشقت برای مردمم وخصوصآ برای کودکانم است . سربریدن ، بیرحمانه به قتل رساندن و خشونتعلیه کودکان و اطفالم مانند هزاران سختی دیگر، هرروز درحال افزایش است.

جهان : من با وجود ثروت و دارایی فراوان در جمع کشور های عقب مانده ونادار قرار دارم و طوری که معلوم می شود نمی گذارند جنگ خاتمه پیدا کندومن این قاتلان را برای ربودن شکوفه هایم و مبدل ساختن آنها به گل هایپژمرده مقصرمی دانم ، نمی دانم چطور آن همه رنگ ها را در زندگی کودکانم که خواب ها و امید های زیادی دارند برگردانم چون چیزی که حاصل می کنند فقط یک آسمان غمگین ، زمین آشفته ، دستان سرد و بی حس و باربزرگ و سنگین بالای شانه های شان است درحالیکه یک جسم ناتوان هستند.

جهان: آنها کودکان جنگ زده هستند اما  کودکان زنده در این زمین که من وتو آن را خانه نامیدیم هستند، آنها کودکان تو هم هستند.

ومن هنوزحیرت زده هستم که این همه رنگ ها کجا رفت ؟